Het slachtoffer.

Zojuist vertrok ze naar school. Met haar rugtas vol met alles waarvan ze maar even denkt dat ze het nodig heeft.
Een etui vol met stiften, pennen, passer, geodriehoek, nòg meer stiften, nòg meer pennen.
Een etui met misschien wel een kilo aan spullen.
Ik gaf haar advies

Om er wat uit te gooien.
Zodat ze niet zo hoeft te sjouwen.
Want ze heeft vast niet alles nodig.
Ze reageerde geïrriteerd
De etui moest en zou vol mee.
Terwijl ik de vaatwasser inruim bukt zij om haar rugtas op te tillen.
Een hoop gezucht
" Wat is hij zwaar, dit is toch niet normaal!"
Ik kijk naar haar en zie het.
De gelijkenis
Door de zware rugtas wordt ze gezien
Gehoord
Ach en wee
Het is wat meid.
Wat heb je het zwaar he.
Wat is het leven oneerlijk
Wat een gedoe
Wat knap van je
Zie je wat ik zag?
De gelijkenis.
Je maakt jezelf slachtoffer
Omdat het een beloning geeft
Omdat je dan eindelijk gezien wordt
Erkend wordt
Mensen waarderen je
Geweldig fijn gevoel.
Of?
Of wordt het tijd dat je jezelf slachtoffer-af maakt.
Aan jou de keuze.
Je doet het allemaal zelf